سالمندان و فضای شهری

بیان مساله: بر طبق آمارهای جهانی، جمعیت سالمند در جهان رو به افزایش است، بر اساس سرشماریهای عمومی نفوس و مسکن، جمعیت سالمندان کشور طی سالهای 1355 تا 1390 حدود 3.5 برابر شده است و پیش بینی می شود نسبت افراد سالمند از حدود 6/6 درصد در سال 1375 به رقمی حدود 23 درصد در سال 1429 شمسی افزایش یابد. با ورود به دوره سالمندی، تغییرات چشمگیری در ویژگیهای فیزیولوژیکی و روحی - روانی انسان رخ می دهد. این تغییرات، افراد سالمند را وادار می سازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخ های متفاوتی بدهند. روش تحقیق: با توجه به نظری بودن موضوع پژوهش روش مطالعه اسنادی و با استفاده از منابع واجد ارزش در این عرصه انجام گرفته است و سوالات اصلی این پژوهش عبارتند از 1- روند سالخوردگی در ایران چگونه است؟ 2- در خصوص فضاهای شهری برای سالمندان چه تغییراتی لازم است؟ یافته ها: در این مقاله پس از بررسی مبانی نظری پیرامون موضوع و ارائه شاخص های لازم برای فضای شهری دوستدار سالمند، نتایج به دست آمده نشان می دهند که فضاهای شهری ما در حال حاضر نه تنها پاسخگوی سالمندان که حتی پاسخگوی افراد سلام نیز نمی باشند که البته علاوه بر مسائل طراحی، مدیریت شهری ناکارآمد، عدم حفاظت و نگهداری و اجراهای ناصحیح نیز باعت ایجاد فضاهای نامناسب شده است. عمده ترین مشکلات مشاهده شده در فضای شهری عبارتند از: عرض کم پیاده روها 2- لغزنده بودن کف سازی ها 3- انباشتن مصالح ساختمانی در پیاده روها 4- وجود اختلاف در سطح معابر 5- کف های خاکی یا پوشیده از سنگریزه و ... نتیه گیری: فضاهای شهری باید به گونه ایی طراحی شوند تا ناتوانایی های سالمندان را در نظر بگیرند. براساس مطالعه ی صورت گرفته در انگلستان شاخص های لازم برای انعکاس در طرح های شهری اشمل موارد اشنا بودن محیط، خوانایی، در دسترس بودن، قابل تشخیص بودنف راحتی وامنیت می باشد، که می تواند الگوی مفیدی برای انعکاس در سطح های شهری کشور ما نیز باشد.